Les Brigittines

Een lichaam, bedolven onder een steeds terugkerende herinnering, krijgt te maken met de dood van een deel van zichzelf. Zijn vel lijkt niet langer bij hem te horen. Het lichaam werd ontdaan van dit omhulsel en het rauwe vlees wordt zichtbaar. Zoveel verhalen, zoveel manieren om te helen en om inzicht te krijgen in de trauma’s die ons in de greep hebben. Dit werk is een eerbetoon aan al deze mogelijke genezingsprocessen, al deze paden, al even complex als dubbelzinnig en onmogelijk om chronologisch te recon- strueren.

Elsa Tagawa’s choreografie en scenografie nodigen uit tot metamorfose, een transformatie die zowel intiem als fysiek te noemen is en uiteraard ook politiek.

Met een mix van geprojecteerde beelden en beweging onderzoekt deze creatie de mechanismen die ons in staat stellen om te overleven en te leven na een aanval. Chair Vive is een ode aan de lichamen die ervoor gekozen hebben om hun littekens onder ogen te zien.