Les Brigittines

Geconfronteerd met de rauwheid van hun natuur en de onzekerheid van hun bestaan, verkennen menselijke specimens de ruimte waarin ze leven en het verlangen dat hen voortbeweegt. Hoe abstract ook, getuigt de tekening van de lichamen van hun tastbaar engagement.

Ze experimenteren met bewegingen, testen hun energie, voelen zich aangetrokken tot elkaar of tot de leegte die haar grenzen lijkt te verleggen... Drijvend door de ruimte herwinnen ze plotseling hun zelfvertrouwen om een nieuwe gemeenschap te vormen.

Via het gebruik van de naaktheid bestudeert Sylvain Huc de schriftuur in een juiste balans tussen het organische van de choreografie en het natuurlijke van de lichamen. De scherpe, soepele bewegingen, de subtiele verlichting en de obsessieve sound doen een fascinerend en betoverend continuüm ontstaan.