Het Brigittines International Festival zet in op een rit langsheen diverse podiumvormen: ongewone talen en universums, bijzondere vormen.
Het Festival brengt voorstellingen samen rond een bepaald idee, voorstellingen die kaderen in een bepaalde filosofie of die een zeker droombeeld delen. Door de jaren heen nam dans een steeds belangrijkere plaats in op het Festival, ongetwijfeld omdat dansvormen een grote vrijheid en creativiteit toelaten.
Elk jaar kadert het Festival in een ander thema, een nieuwe centrale vraag duwt de blik van de toeschouwer telkens weer een andere richting uit: hij krijgt verbanden, gevoelspaden, lectuurpistes aangereikt. Op basis van zijn eigen indrukken en inzichten kan hij zelf verbanden leggen tussen voorstellingen met een heel ander register, die toch rond een gelijkaardig thema zijn opgebouwd.
"ZWEVENDE ZONES EN WERVELWINDEN"
In de nieuwste roman van Jón Kalman
Stefánsson*, groot IJslands auteur, ontstaat
een intense emotie vanuit de zwevende zones
waar het verschil tussen het eigenlijke verhaal
en onze verbeelding stilaan vervaagt. Deze
punten van onzekerheid scheppen het gevoel
van een onbekende wereld te betreden die
nochtans evenzeer de onze is.
Binnen de hedendaagse podiumcreatie krijgen
we te maken met een gelijkaardig verward
gevoel wanneer we niet goed weten wat te
denken van datgene wat zich voor onze ogen
afspeelt. Deze kantelmomenten waarop de
twijfel toeslaat, zijn bijzonder kostbaar.
We weten niet wat te denken en precies dat
voert ons elders, ver weg van wat we gewoonlijk
voelen en beleven.
Dat elders is bevrijdend, voor onszelf en ten overstaan van datgene wat ons gevangen houdt in de banaliteit van het bestaan, in een wereld waar alles steeds sneller gaat en verandert zonder echte vernieuwing. Het zijn niet de virtuele werelden noch de artificiële intelligentie die iets zullen doen aan de troosteloze passies, de obsessieve machtslust en het instinctmatige geweld (ook al zullen deze ongetwijfeld nieuwe vormen aannemen).
Door echter het “elders” en het “ander” zo bespreekbaar te maken, komen we in een wervelwind van percepties terecht, ver weg van steriele identiteitsbakens en de oproep tot een zuivere creatie, doordrenkt van moraliteit en correctheid, van de tijdsgeest. De tijd waarin we leven is evenwel vaak somber, conformistisch en dwingend.
Waar wij naar streven is een creatie die even vrij kan zijn als een bewegend lichaam dat
zelf zijn vormen en dynamiek bepaalt, zijn
bestaansreden, zijn humor en verbeelding.
Een creatie die op zoek gaat naar het gevoelige,
het bijzondere en naar de verwondering van te
mogen bestaan.
Patrick Bonté
Algemene en artistieke leiding